Το σίκουελ
Η πόρτα είναι ανοιχτή. Δεν υπάρχει πόρτα οπότε ίσως δεν ήταν ποτέ κλειστή. Η πόρτα όμως είναι ανοιχτή πλέον. Δύο δειλά βήματα και τρεις ματιές γεμάτες καχυποψία είναι η νίκη της ημέρας. Ο απελευθερωτής μου, μου φωνάζει με μανία. 'Τι κάνεις είσαι τρελός; Βγες και ζήσε! Βγες και χόρεψε! Είσαι στη στενή μια ζωή ολόκληρη! Τι κάνεις! Ο φρουρός θα γυρίσει πίσω!' Ο φρουρός λείπει. Δεν υπάρχει φρουρός οπότε ίσως δεν ήταν ποτέ εδώ. Ο φρουρός όμως λείπει πλέον. Ιδρυματοποίηση. Δύο δειλά βήματα. Το φρέσκο χορτάρι είναι πιο επώδυνο από το τσιμεντένιο πάτωμα, για ένα λιοντάρι χρόνια φυλακισμένο. Ο δικαστής μου με χλευάζει επικριτικά. 'Δεν αξίζεις το χορτάρι και άσε τις αιλουροειδείς παρομοιώσεις για κάποιον που τα καταφέρνει. Δε θα σε σπρώξω καν μέσα. Σε νίκησα. Άνοιξα την πόρτα και δεν βγαίνεις.' Μα οι αλυσίδες; Οι αλυσίδες σπάσανε. Δεν υπάρχουν αλυσίδες οπότε ίσως δεν τις φορούσα ποτέ. Οι αλυσίδες όμως σπάσανε πλέον. Αγνοώ τον απελευθερωτή μου και τον δικαστή μου. Με κούρασαν