Words Needing Music

Φαντάζει βίαιη και άξεστη η αγάπη  Αγάπησα λάθος τότε Όταν ήμουνα γλυκός Όταν θα έδινα τα πάντα για μια απάτη  Που όρισα εγώ, οπότε  μένω πια κάπως πικρός  Μου δώσανε τελείως νοθευμένο χάπι Έχω φύγει μακριά από το φόρτε  Προστατεύομαι γυμνός Είσαι μαλάκας απλά σήκω πάνε πάρ'τη Θα σωπάσει η καρδιά μου να δω πότε Μυαλωμένος πια στοϊκός Σαν τους ειδούς εκείνου του δικού μου Μάρτη Μαχαίρια, δεν ματώνω κι αν με τρώτε Βίαια και άξεστα ερωτικός 

She Of course, she Not seeming to understand how fast the immovable city moves Fluttering her heart Pumping her wings Smiling and looking frantically in pretense For she doubts without a doubt the knowledge of her strength  Begging forth Pleading backward  Her curiosity questions  And her worth commands  She takes on the whole world  The fearless little beauty  In her eyes the giant will try to stay ever But what she doesn't know is The world trembles before her The building cracks at her glimpse  The elephant scared of the little mouse The trope is thus For she is a she Blinding and sparkling  Disarming and elegant Powerful like despair  Enormous like a spirit Inescapable like an idea Attractive like a smile in a crowd Thus I smile  To observe her  Thus I dare To write of her  Thus I honor  To protect her  Thus I hope  To love of her

For one who then did see me first For one who then did quench my thirst  For whom I only did seem tough  For whom I shone just bright enough For when I found the fight with fear For then I felt with someone near For feelings white then black then grey For starlings' flight that signal May For laughter was and is to have For after longed and searched for love For you I ever wonder how For you I write this poem now

Θα ήθελα και εγώ να είμαι εκεί που περπατάτε. Χέρι χέρι. Να ήταν και το δικό μου εκεί. Τα ρίχνω όλα στην αλυσίδα και στη μεγάλη σιδηρένια μπάλα που είναι δεμένη στο πόδι μου. Όπως αυτή στα κόμιξ του Λούκυ Λουκ.  Λιμάρω την αλυσίδα τόσα χρόνια και δε σπάει. Στόμωσε η λίμα μου. Θέλησα πολλές φορές να λιμάρω το πόδι μου και κουτσός να τρέξω και να σας προλάβω. Μα.. Πάτε τόσο γρήγορα, όλοι. Δε προλαβαίνω να δω που είστε. Που είμαι. Που πάω. Και να ορίσω τα βήματα μου προς εσάς. Προς κάπου τέλος πάντων. Θυμάστε όταν περπατούσαμε μαζί; Έσερνα τη μπάλα και ήταν βάσανο και τα παράτησα και αποφάσισα να τη βγάλω και να σας βρω μετά και τώρα είμαι μόνος και ίσως κάπως την έβγαλα και περπατάω και σας ψάχνω και είστε πέρα απ' τον ορίζοντα και πολλά ακόμα και. Δεν αντέχω να μαθαίνω νέα σας ότι περπατάτε. Χέρι χέρι. Και δεν είναι και το δικό μου εκεί. Θα διαλέξω ένα δρόμο και θα τον περπατήσω και ας βρεθεί ένα χέρι για να πάω μαζί και ας προτιμώ το δικό σας. Αγνώριστο πια. Με κυνηγά η αλυσίδα να ...

Λοιπόν τσέκαρε Σ' αγαπώ Σ' αγαπάω Σε αγαπώ Ετυμολογία και ετοιμολογία και Εξήγηση και επεξήγηση και Δεν προφαίνουν τα λεκτικά Ανικανούν προς τηλαίσθηση παρούσες ορίζουσες βελινεκούς πτωχού ως κυριλέ Τσέκαρε Αδυνατώ Να σε αγαπήσω Να βρω λέξεις Να φτιάξω λέξεις Να περάσω μια σταγόνα συναισθήματος ενός πλανήτη ωκεανικού Από το φράγμα που έχτισα Που σε έβαλα να χτίσεις με βία Και τώρα υπογραφή Κριτική έκδοση Ποστάρισμα Και μέτρημα προβολών Παραθυράκι υποβρύχιο Όταν κάνω τα μακροβούτια Στον προαναφερθέν ωκεανό Αυτό το ποίημα απέτυχε Δεν είχε σκοπό και όμως Καφέ με τη μοναξιά μου τώρα Και χαμόγελα Αυτά μείναν Χαμόγελα Επίσης μου αρέσει η ανασκόπηση οπότε... Σ' αγαπώ Σ' αγαπάω Σε αγαπώ

Η πόρτα είναι ανοιχτή.  Δεν υπάρχει πόρτα οπότε ίσως δεν ήταν ποτέ κλειστή. Η πόρτα όμως είναι ανοιχτή πλέον. Δύο δειλά βήματα και τρεις ματιές γεμάτες καχυποψία είναι η νίκη της ημέρας. Ο απελευθερωτής μου, μου φωνάζει με μανία. 'Τι κάνεις είσαι τρελός; Βγες και ζήσε! Βγες και χόρεψε! Είσαι στη στενή μια ζωή ολόκληρη! Τι κάνεις! Ο φρουρός θα γυρίσει πίσω!' Ο φρουρός λείπει. Δεν υπάρχει φρουρός οπότε ίσως δεν ήταν ποτέ εδώ. Ο φρουρός όμως λείπει πλέον. Ιδρυματοποίηση. Δύο δειλά βήματα. Το φρέσκο χορτάρι είναι πιο επώδυνο από το τσιμεντένιο πάτωμα, για ένα λιοντάρι χρόνια φυλακισμένο. Ο δικαστής μου με χλευάζει επικριτικά. 'Δεν αξίζεις το χορτάρι και άσε τις αιλουροειδείς παρομοιώσεις για κάποιον που τα καταφέρνει. Δε θα σε σπρώξω καν μέσα. Σε νίκησα. Άνοιξα την πόρτα και δεν βγαίνεις.'  Μα οι αλυσίδες;  Οι αλυσίδες σπάσανε.  Δεν υπάρχουν αλυσίδες οπότε ίσως δεν τις φορούσα ποτέ.  Οι αλυσίδες όμως σπάσανε πλέον.  Αγνοώ τον απελευθερωτή μου και τον δικαστή μο...

Θέλω να σου μιλήσω μα δεν έχω τίποτα να σου πω. Τα λόγια ειπώθηκαν όλα. Και να μην τα ψιθύρισε κάποιος ή τα φώναξε, τα άκουσα όλα μέσα στο κεφάλι μου. Μόνος μου έκανα την κουβέντα μας. Ελπίζω να είπα τον ρόλο σου καλά. Μάταια ελπίζω. Καθώς αυτό που έχω στο κεφάλι δεν έχει καμία σχέση με σένα. Θέλω να σου μιλήσω μα δε σε ξέρω. Έχω να σου πω πράγματα μα δεν υπάρχεις. Δεν υπάρχουν τότε και τα πράγματα. Δε θα έπρεπε να υπάρχει και το θέλω. Το εγώ. Εσύ τότε; Εσύ τι θέλεις; Ούτε αυτό το ξέρω. Ξέρω τι θέλει το φάντασμα σου στο κεφάλι μου. Δεν μπορώ να βασιστώ σε ένα φάντασμα για να ζήσω. Τα φαντάσματα είναι νεκρικές ιδέες. Νιώθω καμιά φορά πως εγώ είμαι το φάντασμα. Αιωρούμενος σε ένα παρελθόν και μέλλον ανεκπλήρωτο. Θέλω να σου μιλήσω μα.. Είναι ο καθρέπτης ανάμεσα μας και δε μ' αφήνει...

I am unhappy .   I am with you .   I am unhappy I am with you .   I am unhappy , (I am) with you .   I am unhappy , I am (with you) .   I am unhappy . (I am with you . ) I am unhappy .   I am with you .   I am unhappy . ...

Hope disillusioned fades inside Screaming for light that's shining bright It's just your memory that lingers It's just.  Like wakeful dreams of angels' grief for innocence Rightful fight the plea for verity succeeding eras false Daring to profess and linger inside deepest dwells of love's reality I'm hailed victorious Yet I stand defeated  If only to stay alive I keep falling back to Null

It felt external It seemed an entity not me It howled from beyond the rainbow  But my love is my own A feeling A feathered promise of compassion And that's fine The only truth I can ever rely on The only part of chaos I know  The only conviction I want Enough with the musts Down with the shoulds Death to struggling to feel otherwise  The truth is I'm in love And if it causes pain? I'll accept it as I feel it. It's real. It's now. It's pain. It's ok. Of course it's painful, I'm in love alone.  I'm painfully in love...  And if it causes sorrow?  I'll embrace it as it's true. These are my feelings. No use lying. No point manipulating me or anyone or anything. No more struggling to feel 'as I should'. No more regret on my mistakes.  I'm sorrowful in love...  And if it causes happiness?  I won't be afraid it's fake. I won't be afraid it's conditioned on me being this or doing that. I won't fulfill my learned pro...

Δεν ξέρεις τι κρύβεται από πίσω Πίσω από τις κιθάρες και τα γρασίδια Πίσω από τα τσιγάρα και τις μπύρες Πιο πίσω Από τα μεγάλα λόγια και μικρά Ακόμα και από ψίθυρους Δεν ξέρεις Πίσω από το θέατρο που στήνεται Στα κουμπιά και στην κολόνια Δεν ξέρεις Προσπαθείς να μάθεις λίγο και να δείξεις  Φως είναι  Τοίχος και ύφασμα το σταματάν το ίδιο  Δεν ξέρεις  Κάποιοι λίγοι είδαν λίγο Φύγαν μετά Ή τους έδιωξες Δεν ξέρεις 

Of first cried breath  'Till second gasp With steps so clumsy To talent in what Surrounding smiles Or yet forlorn Kiss, bliss, with curls Or fate unknown Day rife with glory  Night solitude still Love, lover, passion Daydreaming indeed Finding it's meaning Or searching not Hard is to fight Hard to acquiesce Daring to write Now not on you But finding out Of course I'm you Judge be it who It matters not It is just Life

In startling innocence and tranquil breath On tears of first or last embrace  With surety's righteousness or terror's advent I feel, you In laughs between two loving friends On twilight whispers of sleepless dwellers In all of music's stately converse  I hear, you In summer pollyanna rain In flowing hair of red faced girls In jasmine's blossom, birthing Spring I smell, you  In all of beauty, art and love In hope, in laughter and childlike wonder In calmness, safety, in content I see, you In moments such, of wakeful nights In wishful anguish or silent acceptance In word's betrayal and inadequacy I miss, you

Περπάτησες μέχρι εδώ και τώρα κάποιος γραφεί για αυτό.  Στάσου να σε δω, να δω που κοιτάζεις.  Κάτω, γιατί κάτω; Έχει κάτι ή σου κρατάει κάτι το κεφάλι; Πριν πολλά βήματα με χτύπησες αλλά χτύπησες και εσύ. Για κάθε δράση μιας δύναμης,  υπάρχει μια ίση και αντίθετη αντίδραση Πονάω μα πέρασε καιρός.  Πονάω μόνος.  Εσύ είσαι καλά;  Σε συγχώρεσες; Θέλεις; Ξέρεις τι σημαίνει; Εγώ ακόμα δε γνωρίζω.  Άφησε το, πάνε παρακάτω.  Θα μου δείξω μόνος.  Αλλά θα είχε ενδιαφέρον.  Αγάπη.  Να μπορούσα να δω που είσαι.  Που κοιτάζεις.

Someone somewhere is being born. And they're a little baby crying and laughing And they're a toddler talking all the time And they're a tiny human looking suspiciously And they're in school being jealous And they love and then hate then love again A bug in a vast, perfectly perfect spider's web Of intertwined, perfectly perfect spider webs Full of bugs already born Traveling their paths And they're thinking of moments in time And they're in school being jealous And they're a tiny human looking suspiciously And they're a toddler talking all the time And they're a little baby crying and laughing While someone somewhere is being born. 

The moonlight on your floor Same as mine The very same Actually As you solemnly slumber Or ponderously pause As I reminisce on your walking  Or laugh distracted  It's the same light Follow it up to it's source I'll follow too And we can walk on the moon For now I wonder How galaxies collide And then drift apart All to none For now I sleep After you did With only common The moonlight on your floor 

Όπως μωρά που δε χρειάζεται ακόμη να ονειρευτούν Καληνύχτα Όπως το σκεπτικό κορίτσι που μετρά ένα αύριο πιο ήρεμο Καληνύχτα Όπως εραστές που ψάχνουν στα τυφλά αυτό που ακόμη δεν έχουν χάσει, δίπλα τους Καληνύχτα Όπως αεικίνητες ψυχές που καρτερούν στην ησυχία Καληνύχτα Όπως οι σκέψεις που πέφτουν για ύπνο μετά τον ιδιοκτήτη τους  Καληνύχτα Όπως αυτό εδώ το ποίημα Καληνύχτα

Ο Λ. δεν ήρθε σήμερα στο σπίτι. Και η Π. θα κοιμηθεί στο πατρικό της. Είναι 21:00 και η απορία τραβάει την προσοχή μου απ' τα τεκταινόμενα. 21:00 γιατί τότε ξεκινάει η απαγόρευση, και τα συν ή πλην 5 λεπτά, μου δείχνουν αν ο Λ. αποφάσισε να ζήσει λίγο επικίνδυνα σήμερα. Λίγο παράνομα. Η ώρα αυτή έχει οριστεί σαν κομβικό σημείο στην παρούσα ρουτίνα.  Εγώ και η Α. ανασαλεύουμε στις θέσεις μας. Το σπίτι ξυπνάει από το λήθαργο που του διδάξαμε τις τελευταίες ώρες, και μας χαζεύει. Παρατηρεί πως σηκωνόμαστε από τις θέσεις μας. Ανακαλύπτουμε, σαν από την αρχή, τον χώρο στον οποίο ζούμε. Κάτι είναι διαφορετικό και πρέπει να οριστεί. Το καθιερωμένο τσιγαράκι στην κουζίνα πριν από το βραδινό μαγείρεμα λύνει τα μυστήρια. Ανταλλάσουμε πληροφορίες και φτάνουμε στα πορίσματα. Ναι, είναι πλέον ακράδαντες οι αποδείξεις και αδιάσειστα τα συμπεράσματα. Ο Λ. δε θα έρθει σήμερα. Και η Π. θα κοιμηθεί στο πατρικό της. Η Α. ρίχνει έναν κύβο στα λαχανικά της και ανακατεύοντάς τα μου λέει για την έλλειψη ...

Lamenting on golden scenes of then Seeming a carefree adolescence Still querying about the when Yet time has molded it's senescence That foul feeling of a heavy chest A physically manifested elegy of past Seething immovable under my vest Pointless dreams that just won't last Pressed on the glass of a gathering in a showcase Cold and poor with hands holding doves The future, memories, it will erase For your spirit, mine, forever loves (?)

It's unfair. It's unfair you are are so beautiful. My insecurity abates with the supposed ugliness of your soul. But your soul is even more beautiful. It's unfair.