Words Needing Music

Η αλλαγή είναι μια στιγμή τελικά αλλά όχι αυτή μου νομίζεις ότι θα είναι. Άσε με να εξηγήσω. Ή μάλλον καλύτερα, let me explain. Το άσε με να εξηγήσω ακούγεται σαν να θες να φύγεις και εγώ να σε τραβάω δικαιολογώντας. Πάντα νόμιζα ότι η αλλαγή είναι μια στιγμή συνειδητής απόφασης. Το 'αρκετά', το 'φτάνει', το 'από δω και στο εξής θα είμαι αλλιώς'. Μια μοναδιαία στιγμή πλανητικής ευθυγράμμισης κατά την οποία έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, σήκωσα το κεφάλι μου, κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέπτη και είπα : 'Αυτήν τη στιγμή κοιτάω τον καινούριο μου εαυτό. Μόλις σκότωσα τον παλιό. This is the first day of the rest of my life'.  Το επόμενο βράδυ, το επόμενο πρωί, το επόμενο δεκάλεπτο ήξερα ότι δεν άλλαξε τίποτα.  Ότι είμαι ακόμα, ένας χρήστης. Ένας άβουλος, άνανδρος, μίζερος. Που δεν κρατά υποσχέσεις. Που δεν είναι σοβαρός. Που λέει ψέματα. Που είναι απλά τυχερός αλλά ανάξιος. -Ουαου. Η βαρβαρότητα μου με εκπλήσσει τώρα που μου μαθαίνουν να τη βλέπω. Μπορώ να

Imagine, everything.  Then focus on this insignificant portion of everything called Earth and picture a small child, on a field of grass, on a spring day, looking at a lady bug. Is it a girl? A boy? Only you know.  They need guidance, love, support, acceptance. They require validation, trust, feeling useful. Now be prepared because it's your turn to provide all of these things to them. You are up to the task. Perhaps sometimes you forget. The child does too. They only have your example to follow. The ones before you, did their best. Or didn't. They were only human. You are only human too. A scary thought. Because I know, and you certainly know, that you care for the child. Or you don't. Why don't you? You really should. I know it's hard. I know you want to. You feel sometimes like you want to be the child. And have someone care. Safely wonder at ladybugs knowing home isn't far away. Homes are people though. And ladybugs are lovely in spring. Have I bored you yet