Θα ήθελα και εγώ να είμαι εκεί που περπατάτε. Χέρι χέρι. Να ήταν και το δικό μου εκεί. Τα ρίχνω όλα στην αλυσίδα και στη μεγάλη σιδηρένια μπάλα που είναι δεμένη στο πόδι μου. Όπως αυτή στα κόμιξ του Λούκυ Λουκ. Λιμάρω την αλυσίδα τόσα χρόνια και δε σπάει. Στόμωσε η λίμα μου. Θέλησα πολλές φορές να λιμάρω το πόδι μου και κουτσός να τρέξω και να σας προλάβω. Μα.. Πάτε τόσο γρήγορα, όλοι. Δε προλαβαίνω να δω που είστε. Που είμαι. Που πάω. Και να ορίσω τα βήματα μου προς εσάς. Προς κάπου τέλος πάντων. Θυμάστε όταν περπατούσαμε μαζί; Έσερνα τη μπάλα και ήταν βάσανο και τα παράτησα και αποφάσισα να τη βγάλω και να σας βρω μετά και τώρα είμαι μόνος και ίσως κάπως την έβγαλα και περπατάω και σας ψάχνω και είστε πέρα απ' τον ορίζοντα και πολλά ακόμα και. Δεν αντέχω να μαθαίνω νέα σας ότι περπατάτε. Χέρι χέρι. Και δεν είναι και το δικό μου εκεί. Θα διαλέξω ένα δρόμο και θα τον περπατήσω και ας βρεθεί ένα χέρι για να πάω μαζί και ας προτιμώ το δικό σας. Αγνώριστο πια. Με κυνηγά η αλυσίδα να ...