Βραδινό

Ο Λ. δεν ήρθε σήμερα στο σπίτι. Και η Π. θα κοιμηθεί στο πατρικό της. Είναι 21:00 και η απορία τραβάει την προσοχή μου απ' τα τεκταινόμενα. 21:00 γιατί τότε ξεκινάει η απαγόρευση, και τα συν ή πλην 5 λεπτά, μου δείχνουν αν ο Λ. αποφάσισε να ζήσει λίγο επικίνδυνα σήμερα. Λίγο παράνομα. Η ώρα αυτή έχει οριστεί σαν κομβικό σημείο στην παρούσα ρουτίνα. 

Εγώ και η Α. ανασαλεύουμε στις θέσεις μας. Το σπίτι ξυπνάει από το λήθαργο που του διδάξαμε τις τελευταίες ώρες, και μας χαζεύει. Παρατηρεί πως σηκωνόμαστε από τις θέσεις μας. Ανακαλύπτουμε, σαν από την αρχή, τον χώρο στον οποίο ζούμε. Κάτι είναι διαφορετικό και πρέπει να οριστεί.

Το καθιερωμένο τσιγαράκι στην κουζίνα πριν από το βραδινό μαγείρεμα λύνει τα μυστήρια. Ανταλλάσουμε πληροφορίες και φτάνουμε στα πορίσματα. Ναι, είναι πλέον ακράδαντες οι αποδείξεις και αδιάσειστα τα συμπεράσματα. Ο Λ. δε θα έρθει σήμερα. Και η Π. θα κοιμηθεί στο πατρικό της.

Η Α. ρίχνει έναν κύβο στα λαχανικά της και ανακατεύοντάς τα μου λέει για την έλλειψη επικοινωνίας που έχει με τον πατέρα της. Κόβοντας τα δικά μου λαχανικά της λέω πως εύχομαι ο καρκίνος της μάνας μου να είναι καλοήθης. Της μιλώ για τα τέσσερα στάδια του καρκίνου και πως όταν ένας όγκος γίνει μεταστατικός, τότε πρέπει να ανησυχείς. Η Α. συνεχίζει πως ο πατέρας της δεν καταλαβαίνει πως η ίδια θέλει να ζήσει τη ζωή της με το δικό της τρόπο, και αυτό δεν είναι κακό.

Σκέφτομαι εκείνη την ώρα, πως κοιτάμε τα λαχανικά μας και μιλάμε στους εαυτούς μας και οι δύο. Αλλά νιώθω πως μιλάμε ο ένας στον άλλο. Μια φωνούλα λέει μέσα μου, 'πλάκα έχετε', και εκείνη τη στιγμή η Α. μου δίνει να δοκιμάσω λίγο, ρωτώντας με 'δεν είναι πολύ καυτερό ε?'.

Μιλάμε όμως πραγματικά. Γιατί ταξιδεύουμε ο ένας στο πρόβλημα του άλλου που και που. Περπατάμε λίγο μαζί και μετά ξανά πίσω. Και κάπως έτσι περνάει το μαγείρεμα. Και μετά ξανά πίσω στις οθόνες μας.

Νιώθω μοναξιά αλλά και όχι. Κοιτάω στο ημερολόγιο, που θα μπουν όλα τα χρωματιστά κουτάκια με τις αυριανές δουλειές. Τα κουνάω με το ποντίκι και αναρωτιέμαι αν αύριο θα είναι επιτέλους η μέρα που θα τα κάνω όλα. Όλα όμως. Στο άλλο δωμάτιο ακούω το κουτάλι πάνω στο πιάτο και μετά ένα μικρό μπουκωμένο γέλιο. Η Α. τρώει με Family Guy τα βράδια.