Words Needing Music

Nigh Obscure Sadness, Teemingly Anxious Longing, Gilded In Absentia Now, only capitals

I think I get it. Being worthy of love without effort. Imposed conditionality on love is a kind of bane, excruciating and cumbersome. I must this and that in order to be worthy of love. By someone. By myself. I must be, I must do, or else I won't. Looking in the mirror, be it on my closet or be it on other's eyes, I must be handsome, I must say this or that, I must perform, I must have done things. Or else I can't be loved. It's not so. It's so hard to live like this. I have to understand that worth is inherent. If I'm loved or not is another process, in the end, not controlled by me. But the capacity and the worth to be loved is mine. Yours. I am worthy of love just for being here. I don't have to be a certain way. Same goes for you. What you be or what you do should be based on your authenticity. Not on your effort to be loved. You are loved. Just as you are. You share this oxygen with everyone else. You were born and you live. Just this, is enough for you...

Κάθισα στα μάρμαρα κάτω από το Λευκό Πύργο, όπως κάνω πάντα μετά το περπάτημα. Σήμερα ο συγγραφέας με έβαλε σε διαλογισμό και για μία ώρα όλα ησύχασαν μέσα στο κεφάλι μου και απλά παρατηρούσα. Εμένα, τους άλλους, τη θάλασσα. Στα αριστερά μου κάθονται τρεις. Τους κοιτάω και σκέφτομαι αν τους αγαπάω. Παρατηρώ τις απαντήσεις. Μετά παρατηρώ το γιατί αν ναι. Γιατί αν όχι. Δεν κρίνω τίποτα. Απλά παρατηρώ. Νομίζω ότι τους αγαπάω καθώς υπάρχουν όπως υπάρχω και εγώ. Σηκώνονται και αφήνουν πίσω τους δύο κουτάκια μπύρας. Τους αγαπάω λιγότερο. Ακούω μια φωνή να μου λέει πέταξε τα εσύ. Να το κάνω? Θα το κάνω? Θυμάμαι τον πρωταγωνιστή σε μια ταινία να ακούει 'Δεν είσαι εδώ για να μάθεις τι θα διαλέξεις. Έχεις ήδη διαλέξει. Είσαι εδώ για να καταλάβεις το γιατί.' Έχω ήδη διαλέξει. Δε θα τα πετάξω. Γιατί? Λόγω υπερηφάνειας. Εγώ θα τα πετάξω? Δουλειά μου είναι? Θα τα πετάξω. Γιατί? Θα νιώσω καλά. Θα νιώσω σημαντικός. Θα νιώσω ότι αυτός που διαβάζει αυτό αυτή τη στιγμή θα σκεφτεί 'Μπραβο του,...

Περπάτησες μέχρι εδώ και τώρα κάποιος γραφεί για αυτό.  Στάσου να σε δω, να δω που κοιτάζεις.  Κάτω, γιατί κάτω; Έχει κάτι ή σου κρατάει κάτι το κεφάλι; Πριν πολλά βήματα με χτύπησες αλλά χτύπησες και εσύ. Για κάθε δράση μιας δύναμης,  υπάρχει μια ίση και αντίθετη αντίδραση Πονάω μα πέρασε καιρός.  Πονάω μόνος.  Εσύ είσαι καλά;  Σε συγχώρεσες; Θέλεις; Ξέρεις τι σημαίνει; Εγώ ακόμα δε γνωρίζω.  Άφησε το, πάνε παρακάτω.  Θα μου δείξω μόνος.  Αλλά θα είχε ενδιαφέρον.  Αγάπη.  Να μπορούσα να δω που είσαι.  Που κοιτάζεις.

Someone somewhere is being born. And they're a little baby crying and laughing And they're a toddler talking all the time And they're a tiny human looking suspiciously And they're in school being jealous And they love and then hate then love again A bug in a vast, perfectly perfect spider's web Of intertwined, perfectly perfect spider webs Full of bugs already born Traveling their paths And they're thinking of moments in time And they're in school being jealous And they're a tiny human looking suspiciously And they're a toddler talking all the time And they're a little baby crying and laughing While someone somewhere is being born. 

Δύσκολη μέρα σήμερα. Ξεκίνησε πριν ξεκινήσει. Ήρθες για ένα γεια. Ή ήρθα εγώ; Έχεις προσέξει ποτέ τι ακούγεται όταν εμφανίζεται η άνω τελεία;· Μεταξύ γουλιών. Μεταξύ αστείων. Μεταξύ φαναριών. Ένα μονότονο κήρυγμα. Εσύ πάνω σε ένα podium. Μέσα σε ένα άδειο μέγαρο με έντονη αντήχηση. Κάτω από μια κάθετη δέσμη φωτός. Αχρείαστη καθώς έχεις την προσοχή μου. Σήμερα το τροπάριο της ανάγκης. Είμαι καλά. Δε θέλω να σε ακούω αλλά θέλω. Ξέρω πως είναι να σε ακούω. Πονάει αυτό που λες αλλά ξέρω να το κάνω. Θα καθίσω υπομονετικά να ακούσω τα λόγια σου με προσοχή. Μόνος μέσα στο μέγαρο, δεν πειράζει. Δε σε αγνοώ άλλο. Δε σε καταπιέζω. Δε σε απορρίπτω. Θα αφήσω να πεις ότι θέλεις και θα αφήσω τα λόγια σου να φύγουν. Κάποιος είπε κάτι, το φανάρι έγινε πράσινο, ήρθε ώρα για την επόμενη γουλιά. Τα λέμε σε λίγο.

-It's ok. Ζήσε το συναίσθημα. Μην το μπογιατίζεις, μην το διώχνεις, μην το καταπιέζεις, μην το κρίνεις. Τι είναι αυτή τη στιγμή? Νιώσε το όσο, και όσο είναι. -Τόσος καιρός έχει περάσει. Για πόσο θα έρχεται? Και αν έρχεται για πάντα? Φοβάμαι.. -It's ok. Υπάρχουν λόγοι. Υπάρχουν εξηγήσεις. Τι ήρθε και από που. Τι έγινε και γιατί. Τι θα συμβεί και πως. Πότε και πόσο. Άστο για την ώρα. Αυτή τη στιγμή νιώσε όσο δυνατά και όση ώρα χρειάζεσαι. -Θέλω να κάνω κάτι για αυτό. Θέλω να φύγει. Θέλω να γυρίσει πίσω κάτι που είναι γλυκό και δεν πονάει. -It's ok. Νιώθεις δυνατά. Πόσο όμορφο και πόσο δύσκολο όμως. Νιώθεις τον πόνο και τη νοσταλγία δυνατά. Μάλλον νιώθεις τη χαρά και τη στοργή επίσης δυνατά. Είμαι σίγουρος ότι όταν τα δείχνεις σε κάποιον τα δείχνεις δυνατά. Τι όμορφο. -Ναι αλλά έτσι πλήγωσα δυνατά κιόλας. -It's ok. Έμαθες από αυτό. Προσπάθησε να μάθεις από τα λάθη σου. Είσαι δυνατός και μπορείς να διαλέξεις ποια συναισθήματα θα εκφράσεις στον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου απ...