Nostalgia

Nigh Obscure Sadness, Teemingly Anxious Longing, Gilded In Absentia

Now, only capitals

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Want

Nietzsche said a true philosopher is measured by how much truth they can handle. So bring me truth for I intent to know myself. And only through truth can I dig deep enough. What did Nietzsche know though? Did he ever find himself or was he ever just discontent with what Salomé showed him? So protect me with what you think I must now know. The opposite of a lie or the absence of truth, is not truth, though. So disregard all lessons you think I know because I'm still searching. I'll ask for what I want. Yes that's it. No... How do I ever come close to know what I want? Do others tell me? No. Does morality? Which morality. Does myself? He won't answer. Addictions will. Passions. Insecurities. Sentiments and feelings. Readily. With a loudest voice. Drowning me. Forcibly, brutally, 'guiding' me. God I'm so young. Will I ever get old? Will I ever conform? No I don't want that! Hmm there's a 'want'. It seems genuine. I'll humbly take it into co...
Read more

Εύχομαι να ήσουν εδώ

Εύχομαι να ήσουν εδώ Γιατί ευχόμαστε κάτι παρελθοντικό? Η ευχή από τη φύση της έχει μελλοντικό πρόσημο. Ότι έγινε, έγινε. Το θέλγητρο σου κοιτάει πάντα στο μέλλον. Τότε γιατί εύχομαι να ήσουν εδώ? Εύχομαι μια μέρα να είσαι εδώ. Οχί.. Δεν είναι το ίδιο. Δε θέλω εσένα στο μέλλον μου. Σε θέλω στο παρόν μου. Εδώ. Τώρα. Αυτή τη στιγμή που πληκτρολογώ. Εύχομαι να ήσουν ξαπλωμένη δίπλα μου. Να ήσουν... Γιατί να ήσουν? Το είσαι δεν είναι αυτό, που θέλω να ταιριάζει στο παρόν μου? Δεν είσαι όμως. Παρόλο που η ευχή μπορεί να είναι ότι θέλει να είναι, ξέρει ότι είναι ευχή. Ξέρει ότι δεν είσαι. Οπότε εύχομαι να ήσουν. Γιατί κάποτε το παρελθόν μου ήταν το παρόν μου. Και τότε ήσουν ξαπλωμένη δίπλα μου. Θέλω κάτι τώρα. Και χρησιμοποιώ το εύχομαι, και το ήσουν. Θέλω κάτι για το παρόν μου. Και χρησιμοποιώ το μέλλον και το παρελθόν. Γιατί θέλω να είσαι εδώ τώρα. Και δεν είσαι. Εύχομαι ότι είσαι εδώ. Κι ας μην είσαι...
Read more

Οπότε?

Τι οπότε? Καταλήξαμε κάπου κάποτε? Και όταν καταλήξαμε τι έγινε? Θα σου πω τι έγινε. Πάλι ξημέρωσε. Και η μέρα ήταν από την αρχή. Και όλα ψάχναν νόημα πάλι. Ποιον πας να βοηθήσεις γλυκέ μου. Σήκω πρώτα. Κάνε δύο βήματα. Και αν σε ρωτήσει κάποιος προς τα που πάμε πες εγώ πάω προς τα εδώ. Τώρα γράφω, πως πεθύμησα το μέλλον μου, εχθές. Διότι έχτιζα μια πυραμίδα από τραπουλόχαρτα. Και ω ήθη, άρχισε να φυσάει. Και δεν θα σταματήσει. Και πλέον ούτε τα πρώτα δύο δεν στέκονται. Οπότε δεν χτίζω άλλο. Ναπαναγαμηθεί.  Δεν πήρα και ζακέτα και η μαμά δεν είναι εδώ πλέον να μου το πει. Με τον απληροφόρητο τρόπο της. Και η γκόμενα? Κοιμάται μάλλον. Και ο κολλητός? Ξεκόλλησε. Δεν έμεινε κάτι. Οπότε? Τι οπότε. Τι να σου πω. Αν σου απαντήσω θα πεις γιατί. Οπότε να. Δεν απαντάω. Κάνε ότι νομίζεις. Θα κάνω και εγώ. Άσε τα οπότε για το τέλος της ημέρας. Της τελευταίας ε.  Μέχρι τότε σκάσε και κολύμπα.
Read more