Addiction Poem Number...

A thousand poems
this one not even a glimpse
Struggle impotent
Pushing against me pushing
The hero
The villain
One and the same
Filling a void soothingly
Solving the problem it causes
Robbing me of life
Robbing me of innocence
Turning me into a monster I am not
Then leaving me alone 
above your stabbed heart 
with bloodied hands.
Screaming it wasn't me
knowing it was.
Will I ever be free?
Last line 
Hilariously not
When it's truly written, I hope it'll be
I won 

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Επιλέγοντας την επιλογή

Καταλαβαίνω μεγαλώνοντας.. Νιώθω μάλλον.. Ότι η σχέση με έναν σύντροφο έχει ίσως στο μεγαλύτερο της κομμάτι, την έννοια της επιλογής. Είμαι μαζί σου γιατί επιλέγω να είμαι μαζί σου. Χωρίς να είσαι η καλύτερη των επιλογών. Εχει δισεκατομμύρια ανθρώπους ο πλανήτης απλωμένους σε εκατοντάδες χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα. Και παρόλα αυτά, οι έρωτες, οι σχέσεις, οι γάμοι, οι οικογένειες. Γίνονται τοπικά. Έτσι το έκανε η φύση. Αν το έκανε πιο δύσκολο δε θα υπήρχαμε. Οπότε υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που θα μπορούσαν να είναι δίπλα μου. Σύντροφοι. Δεν είμαστε μονοσυντροφικοί. Είμαστε σειριακά μονοσυντροφικοί. Και διαλέγουμε. Κάνουμε διαλογή. Swipe left. Swipe right. Και έχουμε τόσες "επιλογές" πλέον... Δεν έχουμε επιλογές. Διαλογές έχουμε. Η πραγματική επιλογή θέλει αυτοθυσία. Δεν είναι οι άνθρωποι γεύσεις παγωτού να διαλέξεις την αγαπημένη σου. Θα σε πονέσουν γιατί θα ζητήσουν χώρο απ' το χώρο σου. Θα τους πονέσεις γιατί θα ζητήσεις σκέψη απ' το μυαλό τους και συναίσθημ...
Read more

The moonlight on your floor

The moonlight on your floor Same as mine The very same Actually As you solemnly slumber Or ponderously pause As I reminisce on your walking  Or laugh distracted  It's the same light Follow it up to it's source I'll follow too And we can walk on the moon For now I wonder How galaxies collide And then drift apart All to none For now I sleep After you did With only common The moonlight on your floor 
Read more

Want

Nietzsche said a true philosopher is measured by how much truth they can handle. So bring me truth for I intent to know myself. And only through truth can I dig deep enough. What did Nietzsche know though? Did he ever find himself or was he ever just discontent with what Salomé showed him? So protect me with what you think I must now know. The opposite of a lie or the absence of truth, is not truth, though. So disregard all lessons you think I know because I'm still searching. I'll ask for what I want. Yes that's it. No... How do I ever come close to know what I want? Do others tell me? No. Does morality? Which morality. Does myself? He won't answer. Addictions will. Passions. Insecurities. Sentiments and feelings. Readily. With a loudest voice. Drowning me. Forcibly, brutally, 'guiding' me. God I'm so young. Will I ever get old? Will I ever conform? No I don't want that! Hmm there's a 'want'. It seems genuine. I'll humbly take it into co...
Read more