Words Needing Music

Εύχομαι να ήσουν εδώ Γιατί ευχόμαστε κάτι παρελθοντικό? Η ευχή από τη φύση της έχει μελλοντικό πρόσημο. Ότι έγινε, έγινε. Το θέλγητρο σου κοιτάει πάντα στο μέλλον. Τότε γιατί εύχομαι να ήσουν εδώ? Εύχομαι μια μέρα να είσαι εδώ. Οχί.. Δεν είναι το ίδιο. Δε θέλω εσένα στο μέλλον μου. Σε θέλω στο παρόν μου. Εδώ. Τώρα. Αυτή τη στιγμή που πληκτρολογώ. Εύχομαι να ήσουν ξαπλωμένη δίπλα μου. Να ήσουν... Γιατί να ήσουν? Το είσαι δεν είναι αυτό, που θέλω να ταιριάζει στο παρόν μου? Δεν είσαι όμως. Παρόλο που η ευχή μπορεί να είναι ότι θέλει να είναι, ξέρει ότι είναι ευχή. Ξέρει ότι δεν είσαι. Οπότε εύχομαι να ήσουν. Γιατί κάποτε το παρελθόν μου ήταν το παρόν μου. Και τότε ήσουν ξαπλωμένη δίπλα μου. Θέλω κάτι τώρα. Και χρησιμοποιώ το εύχομαι, και το ήσουν. Θέλω κάτι για το παρόν μου. Και χρησιμοποιώ το μέλλον και το παρελθόν. Γιατί θέλω να είσαι εδώ τώρα. Και δεν είσαι. Εύχομαι ότι είσαι εδώ. Κι ας μην είσαι...

I feel alone I feel scared and sad I feel cold and naked but for the dark torn rags I carry more than wear I feel splinters under my bare feet This forest turned loud from a darting rain and a freezing wind Why am I alone Near or away Alive or dead Someone should be here, keeping a warming flame inside my heart But there seems to be noone here but me  As much as I want to sit on a jagged rock and call this forest home I will keep going Keep hurting Keep shivering Because I want to believe That through the trees between the red eyes of predators I see a solitary flame It's inside me 

Τι οπότε? Καταλήξαμε κάπου κάποτε? Και όταν καταλήξαμε τι έγινε? Θα σου πω τι έγινε. Πάλι ξημέρωσε. Και η μέρα ήταν από την αρχή. Και όλα ψάχναν νόημα πάλι. Ποιον πας να βοηθήσεις γλυκέ μου. Σήκω πρώτα. Κάνε δύο βήματα. Και αν σε ρωτήσει κάποιος προς τα που πάμε πες εγώ πάω προς τα εδώ. Τώρα γράφω, πως πεθύμησα το μέλλον μου, εχθές. Διότι έχτιζα μια πυραμίδα από τραπουλόχαρτα. Και ω ήθη, άρχισε να φυσάει. Και δεν θα σταματήσει. Και πλέον ούτε τα πρώτα δύο δεν στέκονται. Οπότε δεν χτίζω άλλο. Ναπαναγαμηθεί.  Δεν πήρα και ζακέτα και η μαμά δεν είναι εδώ πλέον να μου το πει. Με τον απληροφόρητο τρόπο της. Και η γκόμενα? Κοιμάται μάλλον. Και ο κολλητός? Ξεκόλλησε. Δεν έμεινε κάτι. Οπότε? Τι οπότε. Τι να σου πω. Αν σου απαντήσω θα πεις γιατί. Οπότε να. Δεν απαντάω. Κάνε ότι νομίζεις. Θα κάνω και εγώ. Άσε τα οπότε για το τέλος της ημέρας. Της τελευταίας ε.  Μέχρι τότε σκάσε και κολύμπα.

Erotically Underrated. Tormenting, Her Youthfullness, Motivating Incessant Adoration Now, only capitals

Φαντάζει βίαιη και άξεστη η αγάπη  Αγάπησα λάθος τότε Όταν ήμουνα γλυκός Όταν θα έδινα τα πάντα για μια απάτη  Που όρισα εγώ, οπότε  μένω πια κάπως πικρός  Μου δώσανε τελείως νοθευμένο χάπι Έχω φύγει μακριά από το φόρτε  Προστατεύομαι γυμνός Είσαι μαλάκας απλά σήκω πάνε πάρ'τη Θα σωπάσει η καρδιά μου να δω πότε Μυαλωμένος πια στοϊκός Σαν τους ειδούς εκείνου του δικού μου Μάρτη Μαχαίρια, δεν ματώνω κι αν με τρώτε Βίαια και άξεστα ερωτικός 

She Of course, she Not seeming to understand how fast the immovable city moves Fluttering her heart Pumping her wings Smiling and looking frantically in pretense For she doubts without a doubt the knowledge of her strength  Begging forth Pleading backward  Her curiosity questions  And her worth commands  She takes on the whole world  The fearless little beauty  In her eyes the giant will try to stay ever But what she doesn't know is The world trembles before her The building cracks at her glimpse  The elephant scared of the little mouse The trope is thus For she is a she Blinding and sparkling  Disarming and elegant Powerful like despair  Enormous like a spirit Inescapable like an idea Attractive like a smile in a crowd Thus I smile  To observe her  Thus I dare To write of her  Thus I honor  To protect her  Thus I hope  To love of her